Kodeks Karny. Art. 162

Art. 162. Nieudzielenie pomocy

1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośredniemu niebezpieczeństwu utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażania siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Kiedy byłam na pierwszym roku studiów, mniej więcej na przełomie października i listopada postanowiłam wybrać się z wizytą do Regionalnego Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, celem oddania krwi oraz otrzymania paczuszki pełnej czekolad. 

Cała procedura przebiegła dość sprawnie: rejestracja, badanie poziomu hemoglobiny, badanie lekarskie, zjedzenie batonika i wypicie soczku, oddanie krwi, odpoczynek, pudełko czekolad do rączek i po wszystkim. Cała zadowolona ruszyłam w stronę przystanku autobusowego. 

Niestety napotkałam bardzo duży tłok i poczułam jak zaczyna kręcić mi się w głowie. Próbowałam poprosić o pomoc stojącą obok mnie kobietę, ale nie bardzo byłam w stanie się wysłowić, więc owa Pani zignorowała mnie, a nawet odsunęła się nieco dalej. 

Kiedy do tego zobaczyłam mroczki przed oczami, nieco się przestraszyłam i po prostu pchałam się między ludzi, żeby tylko wydostać się na zewnątrz. 

Nie miałam pojęcia gdzie jestem. Zatoczyłam się kilka razy i runęłam na chodnik. Czułam jak mocno wali mi serce, oddychałam zdecydowanie za szybko i za płytko. Wstrząs hipowolemiczny - przebiegło mi przez myśl i próbowałam ułożyć się w pozycji bezpiecznej, bo tylko tyle byłam w stanie sobie przypomnieć z postępowania w takiej sytuacji. 

Widziałam tylko rozmazane sylwetki ludzi, którzy przechodzili obok mnie. Nikt nie zwrócił uwagi, nikt nie zapytał co mi jest, ani nie próbował wezwać pogotowia. Mogę tylko się domyślać, że zakładali że jestem pijana albo odurzona. 

Kiedy w miarę się uspokoiłam, niedaleko zatrzymał się autobus. Nie byłam w stanie przeczytać dokąd jedzie, ale rozpoznałam na wyświetlaczu symbol samolotu, co oznaczało dobry kierunek. Wstałam i dalej się zataczając podeszłam do drzwi od strony kierowcy. Były zamknięte, więc zapukałam. Ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, kierowca wskazał mi drzwi środkowe, które były otwarte. Podpierając się o szyby udało mi się wejść do środka i położyć na 2 siedzeniach. Na szczęście po około 20 minutach byłam w stanie wybrać numer i zadzwonić po pomoc do szwagra, który odebrał mnie na Nowym Dworze i zawiózł do domu. 

Było to dla mnie bardzo traumatyczne przeżycie i niewypowiedziane rozczarowanie brakiem humanitaryzmu i czy zwykłego odruchu pomocy ze strony tych wszystkich ludzi, którzy przechodzili obojętnie na bardzo ruchliwym przystanku (Dworcowa). Mam nadzieję, że jestem wyjątkiem potwierdzającym regułę i nikogo innego taka historia już nie dotknie. 

Ciekawostka na zakończenie:
W ciągu pół godziny ludzkie ciało wytwarza energię potrzebną do zagotowania 1,5 litra wody.